Wielkoczwartkowa liturgia w jerozolimskiej parafii. A.D. 2013. Mycie nóg. W pierwszych rzędach siedzą w większości kobiety. To właśnie one, jak siedzący obok mężczyzni, będą uczestniczyć w obrzędzie.
Następnego ranka na lotnisku przeglądam prasę i komentarze. Po raz pierwszy papież obmywa nogi również kobiecie. Rewolucja. Papież szokuje.
Kogo szokuje, tego szokuje. Mnie zawsze nie pasowało, że tego wieczora w obrzędzie brali udział jedynie mężczyzni, starannie wybrani. Dobrze mi było zawsze w tej jerozolimskiej oczywistości, że prezbiter obmywa nogi swoich parafian, jakiejkolwiek są płci.
Smutne, że coś tak zwykłego i oczywistego musi być wstrząsem i rewolucją, prawda?
מגיע לי… Ten codzienny hebrajski zwrot automatycznie przyszedł mi na myśl tego ranka, kiedy wzruszałam ramionami czytając kolejne komentarze. Magia li, przecież to oczywiste, mam do tego prawo…
P.S. A skoro o liturgii wielkoczwartkowej w owej jerozolimskiej parafii mowa, to może warto też dodać, że tradycją tej wspólnoty jest, że po obmywaniu stóp przez prezbitera, zgromadzeni myją sobie nawzajem ręce. Każdy swojemu sąsiadowi.
Mycie nóg kobietom może zostać uznane za fetysz, wystarczy że ktoś to tak odbierze i kolejna afera gotowa. Każde takie działanie musi być mądrze przygotowane, bo może przynieść problemy.
PS. „Nawzajem” piszemy łącznie 🙂
Mnie deneruje jak w mojej rodzinnej parafii w Wielki Piątek krzyż mogą całować wyłacznie mężczyźni. To tradycyjna parafia na tzw. biskupiźnie. Budziło to mój bunt, dlatego nie ustawiałem się w kolejce mężczyzn.
Piękny zwyczaj – i jeżeli coś szokuje, to fakt, że nie jest on kultywowany w całym Kościele. W tym roku miałam okazję uczestniczyć w czymś podobnym. W tym roku spędziłam triduum i święta w Brukseli. Podczas liturgii wielkoczwartkowej koncelebrujący kapłani przygotowali trzy miednice i poszli „w tłum”, prosząc wcześniej zgromadzonych, aby nie odmawiali, kiedy ksiądz poprosi o zgodę na umycie stóp. Tym samym wszyscy uczestnicy liturgii, bez względu na płeć, mogli mieć umyte nogi (wyjątkiem była – z przyczyn organizacyjnych – schola). Oczywiście, niektórzy nie byli na taką ewentualność przygotowani, wówczas mogli poprosić o „zastępcze” obmycie dłoni…
Domagam się częstszego pisania! Świetny blog! 😉
Niestety nie mogę zgodzić się z Pani komentarze do sprawy. Dla mnie jest rzeczą smutną, iż papież złamał rubryki Mszału – mógł je przecież najpierw zmienić, a wtedy jego postępowanie przynajmniej w warstwie formalnej byłoby do usprawiedliwienia. Bez tego papież faktycznie wywołał skandal i znowu przekreślił dziedzictwo Benedykta XVI co do dążenia do wierności rubrykom i nigerykom Mszału Rzymskiego.
Polecam w tym zakresie artykuł znakomitego kanonisty E. Peter’sa http://canonlawblog.wordpress.com/2013/03/29/retrospectives-on-the-mandatum-rite-controversies/
Osobiście zaś uważam, iż Mandatum, czyli tzw. umycie nóg, winno zostać zniesione w tej formie i winne w tym zakresie wrócić dawne regulacje (przed 1955 r.)
Mam wrazenie, ze te spektakularne, bardzo teatralne i przelomowe gesty, sa forma ucieczki papieza od dyskusji o jego przeszlosci i przeszlosci kosciola w Argentynie. I to nie jest sytuacja podobna, to tej w jakiej znajdowal sie kosciol w czasie stanu wojennego. Kosciol w Argentynie ma zgnila przeszlosc, w znacznym stopniu poparl gangsterow i generalow, zeby przeciwstawic sie grozbie byc moze urojonego komunizmu. Papiez ma tez nie ma dobrej przeszlosci, najpierw ukaral swoich braci, a potem ich aresztowali i torturowali. Chyba juz pozniej probowal ich nawet chronic, wprawdzie nie ma na to innych dowodow, niz to, ze tak sam o sobie mowi. Nie dziwi wiec, ze narzeczona wiceprezydenta Argentyny mowi, ze Argentyna nie jest dumna z takiego papieza. Jednak to troche sztuczne, troche teatralne ubostwo, moze miec dobry wplyw na administracje Watykanu. Jesli tak sie stanie, to bedzie do dowod dzialania Ducha Swietego, kardynalowie wybrali sposrod siebie kolesia, ktory mial najgorszy zyciorys, a ten koles, zeby uciec od swojego zyciorysu zrobi reforme Watykanu.